ხელისგულებზე დაწყვეტილი ხაზები მეწვის
და ამ ხელებით დავუხუჭავ ნოემბერს თვალებს,
ცას შეატყუეს დეკემბერი - ქალივით ბერწი
და დაკვნეტილი ფრჩხილებივით მზის ჩასვლას მალავს.

ბჟუტავს ცა - ღვთისმშობელის მკრთალი პროფილი,
ახლა თუ გინდა დამაბრალე წასვლაც და მოსვლაც,
დგანან ჭადრებად აწოწილი და კმაყოფილი
სიჩუმეები. რა ხანია ცხოვრებას მოვრჩი.

თუ გინდა ახლა ზამთარს მიმცენ გასამეტებლად...
ეშმაკებივით დამყვებიან კვალში ქარები.
ესეც ბედია, ვიწრო სულში ვერ ჩაგეტევი,
პოეტი ვარ და ჩვეულებრივ ვერ მეყვარები.