ცა

ცა, ისევ ისეთი-ლურჯი და ცისფერია,
მზეც, ისევ ისეთი-ცხელი და მწველია,
წვიმაც, ისევე-ცივი და სველია,
ქარი, ჩემსავით გიჟი და სულელია.
მაგრამ ყოველივე, რაღაც უფერული,
გახუნებული და თანაც უგძნობია.
ეს ყოველივე თითქოს ნახატია,
და ამ ნახატებში ჰაერი არ ხატა...
უშენოდ ცხოვრება არც ისე ადვილია,
ჩემს ღიმილში ხომ სევდა ურევია,
ფიქრები ჩემი შენით დაღლილია,
ამ სიყვარულში ხომ ტკივილიც ულევია
ცაც ცისფერია წვიმაც სველია,
მზეც კვლავ მწველი და ქარიც სულელია
თუმცა ამ პეიზაჟს მთავარი ნაკლი აქვს:
შენი სუნთქვა და ჰაერი აკლია.
დიახ ძვირფასო ეს სტრიქონები
ერთი ამოსუნთქვით შენთვის მიწერია,
ვინ იცის შენი ნახვა ეგებ არც მიწერია.
სული შემიგუბდა,რითმები ამერია
უშენოდ სიცოცხლე და სუნთქვაც ამერია,
ცოტა ჰაერი მიბოძე, ცა ხომ კვლავ ცისფერია
ალბათ ჩავისუნთქავ,ოდესმე,იმედია?!